Nieuwe dingen leren is goed voor je en je wordt er vrolijk van. Althans, als dat wat je leert, je ook interesseert. Ik houd erg van handwerken en van tijd tot tijd volg ik dan ook cursussen of workshops om een nieuwe techniek aan te leren.
Dit keer was dat: tunisch haken. Een techniek die lijkt op een combinatie van breien en haken. In de ene naald maak je er steken bij, dan staan er aan het eind meerdere steken op je naald en ziet het er uit als breien, in de volgende naald hecht je die steken weer af tot er nog maar 1 over is.
De workshop was niet alleen gericht op tunisch haken, er zaten deelnemers die voor verschillende technieken kwamen, te weten sokken breien, amigurumi haken, een patroon haken, en tapestry haken. En dan dus ook nog tunisch haken, wat op het aantal technieken op 5 brengt.
Nadeel daarvan is, dat er voortdurend verschillende technieken moeten worden uitgelegd en je daarom soms lang moet wachten voordat jouw techniek weer ‘aan de beurt’ is. Alhoewel we meerdere uren hadden en (al zeg ik het zelf) de deelnemers voor tunisch haken goed meekwamen (snelle leerlingen), hebben we niet heel veel verschillende steken geleerd.
Dat vond ik wel een beetje jammer. Ander nadeel is dat er altijd dames zijn die vooral ‘voor de gezelligheid’ komen en dus de hele tijd zitten te ouwenelen, wat best wel afleid.
Maar goed, de basis is nu gelegd, en ik heb alvast 2 boeken over tunisch haken gereserveerd bij de openbare bibliotheek, om zo de rest van de steken te leren. Maar een volgende keer ga ik toch liever een workshop doen waarin 1 techniek aan alle deelnemers wordt geleerd, dan kun je veel meer doen in dezelfde tijd.
De kreet ‘Learning all the Time’ schiet mij altijd door het hoofd als het om leren gaat. Ik zat me af te vragen waar ik dat nu ook alweer opgepikt had, het antwoord heb ik gevonden:
